Panel SIP (ang. structural insulated panel) to termin znany już w naszym kraju od lat, w języku angielskim oznacza izolowany panel konstrukcyjny i powstał w USA już w 1935 roku. Wtedy to laboratorium Forest Product Laboratory działające pod egidą amerykańskiego departamentu rolnictwa zbudowało dom w technologii SIP w stanie Wisconsin. Zakładano wówczas, że poszycie ze sklejki i deski przejmie część obciążeń . Konstrukcja domu była szkieletowa i zawierała się w połączeniach paneli.
Rozwiązanie takie później zastosował znany amerykański architekt Frank Lloyd Wright w ramach realizacji swojej idei tworzenia nowego amerykańskiego stylu tzw. „Usonian style”. Z kolei jego uczeń Alden B. Dow, syn założyciela Dow Chemical Company i student Wright’a wprowadził do paneli rdzeń piankowy i taka konstrukcja paneli SIP jest stosowana do dzisiaj. Z kolei rozwój technik komputerowych i elektroniki umożliwił łatwą „panelizację” projektów architektonicznych i produkcję paneli dla konkretnego projektu domu. Spowodowało to znaczny postęp w stosowaniu paneli w budownictwie, co przeniosło się później do stworzenia stosownych norm dla tego typu budowli, opracowywanych między innymi przez NAHB Research Centre (ośrodek badawczy amerykańskiego stowarzyszenia budowniczych domów). Powstała również SIPA – organizacja zrzeszająca producentów paneli i popularyzująca tę technologię w USA i na świecie. Z racji swoich cech wytrzymałościowych domy te popularne się stały m.in. na terenach sejsmicznych w USA i Japonii.

Panel SIP to kompozytowa płyta warstwowa składająca się z rdzenia (styropian, poliuretan) i okładzin z płyty OSB, cementowych, magnezowych, aluminiowych a nawet gipsowo-kartonowych. W krajach unii europejskiej płyta taka podlega normom, które opisane są w wytycznych do europejskich aprobat technicznych ETAG nr 016. Kompozytowa płyta warstwowa ujęta jest w europejskich normach jako płyta samonośna a więc nie przejmująca obciążeń.
W klasycznych rozwiązaniach panele SIP łączone są na tzw. spline w terminologii angielskiej a w naszej budowlanej nomenklaturze tzw. „obce pióro”. Z kolei w połączeniach, gdzie zaplanowano element konstrukcyjny taki jak słupy i rygle wprowadzane są odpowiedniej grubości belki drewniane, z których w prosty sposób można zbudować ciągłą konstrukcję szkieletową budynku. Znane są również rozwiązania, gdzie zamiast drewna używa się betonu zbrojonego wylewanego na mokro w kanały między panelami.